Gedichte in Plattdeutsch

Harwst

Die harwst, dat is die schönste Tied
För all die lütten Gören,
denn is dat ganze Awt jo riep,
die Appels, Noet un Beeren.
Un Vadding schüdt't den Plummenboom,
un Mudding, die kaakt Maus,
un Sünndag - radt ji, wat dat giwwt?
Die ierst gebraden Gaus!

Un abends, wenn dat düster is,
denn gahn w' mit uns' Latern
un singen die Straten up un dal
von Sonne, Mond un Stern.

Hornung

Noch sleppt Natur in Ies un Snee.
De lüttjen Vagels lie'et Noot.
De Hunger kellt, dat ddeit ähr weh.
Wi geevt ähr nu dat nöödig Broot.
De Minschen fiert Karneval
Mit Büttenreed un vääl Pläseer.
Denn danzt se, sünd rein ut de Tüüt.
Denn geiht dat dull tokehr.


Un buten in den hogen Snee,
de Kinner juucht un lacht.
Se bot den Sneemann, sünd vergnöögt
Un maakt ,ne Sneeballslacht.

Langbeen

Kinner, wat is dat för'n Diert,
Wat dor in uns' Wisch spatziert?
Witten Rock un rode Stebel,
Swenkt'n langen, spitzen Säbel,
Piekt de kolen Puggen op
Un hült wunner hoch den Kopp.

Kiekt em jo mal richtig an!
Dat is doch de gode Mann,
De uns all de lütten Kinner
Smitt in unsern Schostten rünner,
- Bald mal'n Jung un bald mal'n Diern,
Allens hült em hoch in Ihrn.

Sett' he sik mal op uns' Dack,
Singt dat ganze Görenpack:
"Meister Langbeen, Groder, Bester,
Bring mi doch'n lüttje Swester!" -
"Meister Langbeen, Bester, Groder,
Bring mi doch'n Broder!" -
Mudder kickt to'n Finster rut,
Segt: "Nu grölt man nich so lut!"

Maidag

In'n Mai, in'n wunnerschönen Mai,
wo Spring'n dor fix de Knubben Twei.
Dat Gras waßt ran, de Böm' slahn ut,
Burrkäwers krupen wedder rut.

De Buer bekiekt dat gräune flag,
wat sik in sienen Roggenslag
de Kreih verstärken mag? In'n Mai.
In'n Mai, in'n wunnerschönen Mai,
dor ward uns licht: Juchheißa, juchhei!
Wo rükt de Luft so blaumensäut,
wo weckt de Sünn de Wannerfäut!

De Bost ward warm un weik un wiet,
un Jungs un Dierns gaht Siet an Siet:
Wo schön is doch diss' tied! In'n Mai!

Dat Martinisingen un de Nikolausdag

Matten, Matten, goen Matten!
De Appel un de Beern
Mach ick ja so geern!
Geft mi watt, geft mi watt
In minen lütjen Filzhout!
Up usen Hoff, da steiht de Hahn,
de Hahn, de kreiht, de Hahn, de kreiht,
Merie, Merie, mak apen de Dör,
da staht woll twe Soldaten vör!

Lat mi nicht so lange stahn,
ich mut noch bet na Köle gahn.
Kölle is ne grode Stadt, da geft mi alle Lüe watt,
Mi watt, di watt, allen lütschen Kinnern watt!

Öffnet sich nicht die Haustür wird folgender Schmähvers gesungen:
Rull, rull, rull, dat olle Wief is dull,
Witten Tweern un swatten Tweern,
Dat olle Wief, dat gift nich geern!