Geschichte in Plattdeutsch

Unfreden in`t Fröhjohr

Annalena un Hinnerk wahnt egentlich in Freden un Freud in ehr lütt Huus ari n Rand vun de Stadt. De Kinner sünd groot un all ut'n Huus. Dat Leven vun de beiden löppt in't Johr as so een Klockenwark af, wenn ... Jo, wenn dor nich dat Fröh johr jümmer wedder keem. Wenn de Sünn vun Dag to Dag höger un höger stiggt, denn kummt miteens Sand in't Gedriev. Un dat is elkeen Johr üm de glieke Tiet.
Dat fangt dormit an, dat unvermodens vun een Dag op den annern Dag de ganzen Gardinen vun de Finster rünnerreten sünd. Wenn denn Hinnerk vun de Arbeit kummt un dat Mallöör süht un vörsichtig sien Annalena fraagt: "Wat is denn hier passeert?", denn hett Annalena op so'ne dösige Fraag al lang töövt, un Hinnerk kreeg annerletzt to hören: "Du schullst di mit dat Eten man een beten beielen, denn kunnst du mi ok noch een beten hölpen!"
Dormit harr sien Annalena em den wollverdeenten Freden nahmen. Ansünsten kunn Hinnerk sik vör un na dat Eten achter de Zeitung versteken. Doch dat kunn Hinnerk von daag düütlich spören: he keem in de gröttste Gefohr, wenn he dat sik truun schull un wat gegenan seggen wöör. Un so keem dat, dat sik Hinnerk glieks na dat Eten bi sien Kommando mellen de. De geev em denn ok kott un bünnig een Farvpott in de Hannen un seggte: "Du kannst mal de Deek in't Bad witschern!" Hinnerk güng, as man em seggt harr, ohn Wedderwöör, makte de Döör achter sik dicht un weer dormit eerstmaal ut de Schußlien.
He harr noch sien lütt Radio mit in't Bad nahmen. Bi feine Musik güng de Arbeit munter vöran. As Hinnerk denn dat Bad fardig witschert harr, weer Avendbroot, un dormit weer de Fröh johrsputz för düssen Dag to Enn. Doch an den annern Dag schull de Spektakel jo wiedergohn.
So weer dat ok nich verwunnerlich, dat Annalena ehrn Mann bi't Avendbroot mahnte: "Kumm morgen nich so spät vun de Arbeit! Wi wüllt morgen den Keller oprümen!" Hinnerk, de geern wat anners maakt harr, as den Keller op Schick to bringen, kunn ok swiegen. Un dat weer an düsse Stee dat beste.
So anterte Hinnerk bloot: "As du meenst, Annalena!" Den tweten Dag güng Hinnerk also in den Keller. Bi't Oprümen in den Keller kummt dat dorop an, dat mööglichst veel wegsmeten ward. Doch de ganz grote Gefohr is dorbi, dat jüst dat wegkummt, wat denn in tokomen Tieden wedder söcht ward. Düsse Opgaav is also mehr oder weniger riskant.
Hinnerk weet Bescheed, worüm he alleen in den Keller gahn mutt. Doch Hinnerk hett in all de Jahrn veel Glück hatt. Un denn keem de drütte Dag von den groten Fröh johrsputz; dat schul) denn ok dat Enn von den Opstand warrn. Freden un Roh schullen wedder in't Huus kamen.
Sowiet harrn Hinnerk un sien Annalena dat jo överstahn. Doch as Hinnerk an den letzten Dag an't Huus keem, leeg sien Annalena op't Sofa. Den rechten Arm harr se in Gips.
Wat weer passeert? Vörsichtig fragte Hinnerk: "Büst du an den letzten Dag noch von de Ledder fullen?" "Jo", anterte Annalena, "bi de letzten Gardinen, de hier in de Stuuv wedder an de Finster schullen. Ik kreeg Övergewicht un full so unglücklich, dat mien Arm broken is.
Mien Fru Dokter is foorts kamen un hett mi in't Krankenhuus schickt. Dor harrn se den Gips al anröhrt, un denn hebbt se mi wedder na Huus föhrt. Un dor ligg ik nu un mutt luurn, bit de Arm wedder anwussen is." Bedachtsaam seggte Hinnerk bloot noch: "Du hest noch veel Glück hatt. Wenn du di den Hals braken harrst, dat weer denn veel leger ween!"

Helmut Riemer